افزایش حضور دختران در دانشگاه یک اتفاق بسیار خوب در جامعه در حال گذار ایران است و این مساله باعث می شود که دختران ما یا بهتر بگوییم همسران و مادران آینده ایران، با سطح سواد و آگاهی بیشتری وارد زندگی زناشویی شده، بهتر از عهده وظایف مادری خود برآمده و حتی در صورت تمایل، به انتخاب مشاغل مناسب با استعداد و شخصیت خود پرداخته و هم برای جامعه مفید و موثر واقع شوند و هم در زمینه اقتصادی کمک بزرگی به همسر خود نمایند.

اما به نظر می رسد که این مساله، تنها یک روی سکه است و متاسفانه با افزایش علاقمندی، اشتیاق و تلاش چشم گیر دختران برای ادامه تحصیل، ورود به دانشگاه و حتی ادامه تحصیل تا مقاطع بالاتر، شاهد کم رنگ شدن علاقه و تلاش پسران در زمینه ادامه تحصیل و ورود به مراکز آموزش عالی هستیم و گویی دختران گوی سبقت را از پسران ربوده و شاید بتوان گفت در برخی از موارد جایی برای حضور پسران در برخی از رشته ها نمانده است. شاید یکی از ساده ترین و اولین مشکلاتی که در این زمینه شاهد آن خواهیم بود، ایجاد مشکل در زمینه ازدواج دختران و پسران است. چرا که بسیاری از پسران علاقمند به ازدواج با دختری نیستند که از لحاظ تحصیلات و موقعیت اجتماعی از آنان بالاتر باشد و از طرف دیگر دختران نیز خواهان ازدواج با مردی هم رتبه خود هستند.

البته در این یادداشت ما قصد نداریم در مورد، آسیبهای این ناهماهنگی و مشکلات ناشی از آن بپردازیم چرا که به نظر می رسد هم از حیطه مقالات روان شناسی خارج است و همچنین شاهد آن هستیم که در این زمینه به مطالب و مقالات بسیاری  پرداخته شده است. در این یادداشت ما قصد داریم توصیه هایی را به خصوص به والدین پسران ارائه دهیم تا بدانند چگونه فرزند خود را تربیت و تحت کنترل قرار دهند، تا آنها از این امر مهم- ادامه تحصیل- باز نمانده و بیشتر به آینده شغلی و تحصیلی خود توجه داشته باشند.

اگر شما  جز آن دسته از والدینی هستید که صاحب فرزند پسر بوده و از طرف دیگر با درس نخواندن، بازی گوشی، مشکلات تحصیلی و ... او کلافه شده اید، بهتر است این مقاله را دنبال کنید. شاید راهکارهای ارائه شده در آن، بتواند کمی از بار مشکلات شما را بکاهد. در ضمن فراموش نکنید که به هیچ عنوان تسلیم بی توجهی ها و کوتاهی هایش (نسبت به درس و مدرسه) نشده و با تمام توان تلاش کنید که او را تبدیل به یک عضو موثر در جامعه فردا کنید.

- مشکلات تحصیلی فرزندتان را بشناسید.

مطابق با آمارها، بسیاری از مشکلات تحصیلی مانند انواع اختلالات یادگیری، فرار از مدرسه، مدرسه هراسی و... در پسران، فراوانی بیشتری دارد. اینکه به چه علت چنین مساله ای عنوان می شود، جای بحث های طولانی دارد. اما هدف ما از بیان این موضوع این است که اگر می بینید فرزند پسر شما در امر ادامه تحصیل با مشکل مواجه شده است، لازم است که حتماً احتمال انواع اختلالات یادگیری، مدرسه هراسی و ... را در نظر بگیرید و حتی در این زمینه با مشاور مدرسه و یا روان شناسان مشورت داشته باشید. طبیعی است اگر مشکلات فرزند شما شناخته شود امکان درمان کامل آن و سپس موفقیت آنها در امر تحصیل چند برابر می شود.

- با مدرسه پسرتان دائماً در تماس باشید.

در مورد غیبتهای فرزندتان از مدرسه بسیار حساس باشید. اجازه ندهید با هر دلیل ساده ای از مدرسه رفتن سر باز زند. برای رفاه حال خودتان (مانند زودتر رفتن به مسافرت و یا دیرتر بازگشتن از سفر) از مدرسه رفتن وی جلوگیری نکنید. شما با نحوه رفتار خود اهمیت درس و مدرسه را به طور تلویحی به وی می آموزید. بنابراین مراقب رفتار خود باشید. از طرف دیگر توصیه می شود که به طور منظم با مربیان، معلم ها، معاون و مدیر مدرسه پسرتان در ارتباط باشید و وضعیت درسی، تحصیلی و انضباطی وی را پیگیری کنید. اگر مشاهده می کنید که در برخی از دروس دارای ضعف است، به وضعیت درسی وی توجه بیشتری داشته و اگر خودتان توانایی رسیدگی به امور درسی او را ندارید از سایر اطرافیان (مانند دایی و عمو و ... پسرتان) کمک بگیرید. استفاده از کتاب های کمک آموزشی و همچنین بهره گیری از کلاس های فوق برنامه نیز از روش های دیگر کمک و مساعدت به این دسته از دانش آموزان است.

- فراموش نکنید که چه در دوران دبیرستان و چه در زمان انتخاب رشته دانشگاهی، به فرزندتان فشار نیاورده و اجازه دهید که مطابق میل و علاقه خود اقدام به انتخاب نماید. در ضمن بیش از حد توان نوجوانان و جوانان از آنها متوقع نباشید و در زمینه ها، رشته ها و دروسی که پیشرفت دارند، تشویق به به موقع ضروری به نظر می رسد.

- توجه به افت تحصیلی پسران

چنانچه فرزندان دچار افت تحصیلی شدید شدند و نتوانستند از حداکثر توانایی های خود در یادگیری استفاده کنند، باید در جستجوی علت یا عوامل مختلف آن باشید. مثلاً امکان دارد که فرزندتان از مدرسه ناراحتی داشته یا در منزل با مشکل خاصی مواجه شده باشد.

- ترغیب پسران به برنامه ریزی درسی

به نظر می رسد که پسران به نسبت دختران، بسیار راحت تر با مسائل رو در رو شده و گاه این مساله از حد گذشته و باعث بی توجهی و نادیده گرفتن اهمیت برنامه ریزی درسی می شود. لذا شاید لازم باشد شما والدین گرامی در این

 زمینه سخت گیری بیشتری در مورد برنامه ریزی درسی در مورد پسرتان داشته باشید. بنابر این به فرزند خود برای تهیه یک برنامه درسی مناسب جهت استفاده مفید از اوقات فراغت و همچنین توجه ویژه به دروس، کمک کنید.

در صورتی که از چنین مهارت و تخصصی بهره مند نیستید و نمی توانید فرزندتان را یاری دهید. بهره گیری از مشاوران تحصیلی و روان شناسان در این زمینه توصیه می گردد.

- اصلاح الگوی شناختی پسران

بسیاری از پسران  سربازی رفتن، یافتن کار مناسب، کسب در آمد و ... را بهانه ای برای خودداری از ادامه تحصیل به شمار آورده و از این طریق سعی در توجیه عملکرد خود دارند. به طور قطع مسئولیتهای مردان و نقش عوامل مادی در زندگی، غیر قابل انکار است اما اینکه بخواهیم این نوع مسئولیت و نقش ها را مانعی برای رشد و پیشرفت علمی و تحصیلی به شمار آوریم، کاری نادرست و غیرمنطقی است، لذا در این موقعیت است که باید والدین نقش اساسی خود را نشان داده و به ارایه خط فکری صحیح و منطقی و عقلانی به پسران بپردازند. برای ارائه چنین راهنمایی هایی لازم است که او را تشویق کنید که در مورد آینده خود فکر کند، و نه فقط برای آینده نزدیک، بلکه برای دهه های آتی نیز هدف هایی داشته باشد. ببیند او امیدوار است که برای زندگی آینده خود چه کاری انجام دهد؟ در سال های آینده و با توجه به بالا رفتن سطح تحصیلی جامعه می خواهد چه نوع شغلی داشته باشد؟ و...

اگر در مورد آینده بینشی به او ببخشید، ممکن است کم کم درک کند که چگونه تصمیم های امروز او می تواند در رسیدن به اهدافی که در آینده دارد موثر باشد. اگر امروز تلاش نکند، باید تمام رویاهای خود را برای اینکه موقعیت شغلی، اجتماعی، زناشویی و ... مناسب داشته باشد، کنار بگذارد. در ضمن چنین راهنمایی هایی را می توان از مشاوران صدیق و با تجربه که معلومات لازم را در این زمینه دارند، دریافت کرد.

در انتها ذکر این مطلب ضروری به نظر می رسد که سعی کنید از واکنش های شدید و هیجانی خودداری کنید. اگر بیش از حد جبهه گیری کنید و برای ایجاد برنامه ریزی و... فشار زیادی به او وارد کنید، همه تلاش های شما نتیجه عکس می دهد. حوصله داشته باشید و صبر کنید. ببینید آیا خود او تحولی ایجاد می کند تا نه؟ در نهایت اگر تغییری در رفتار او مشاهده نکردید، آن وقت زمان مداخله شماست. به عنوان پدر و مادر، این مسئولیتی است که بر عهده شماست.